Nazwa Wilcze Góry, znajduje się na starej mapie z XVI wieku. W tekstach pisanych nazwa Wilcze Góry po raz pierwsi pojawia się w roku 1726, kiedy Matej Bell napisał: „Powiat Humenski otrzymał nawę od miasta Humenne, który wymóg sobie Guillieinus Drugeth Lotrinsky początkiem XIV wieku tylko z miasteczkiem i Wilczymi Górami. Książe Białej Rusi, Teodor Fedorowicz, zasiedlił Wilcze Góry setkami rodzin, które tu, po wycince lasu, ostali jako Rusini. W części Humenskiego powiatu ten obszar nazywa się Wilcze Góry.”
Później nazwa pojawia się w 1803 roku w zapiskach węgierskiego szlachcica Antona Szimay: „Bieszczady w starszych dokumentach nazywają się Wilcze Góry i znajdują się jedną mile na północ od Nastazu.” Anton Szimay był politykiem i historykiem, a jego badania naukowe dotyczyli główne historycznych, topograficznych i politycznych sfer Zemplinskiej żupy (jednostka administracyjna w dawnych Węgrzech).
Nie wiadomo z jakiego powodu, ale późnej (po początku XIX wieku) określenie Wilcze Góry już nie pojawia się w żadnych znanych dokumentach, dziwnie znika.
Po więcej jak 200 latach zostają Wilcze Góry na nowo odkryte przez regionalnego historyka Miroslav Bufaľa z Stakčina (powiat Snina, Słowacja).
W dzisiejszych czasach nazwa Wilcze Góry ożywa, zapomnienia na lata „wybudza się z długiego snu” poprzez ponowne jego używanie, głownie na terenie Narodowego Parku Poloniny.